Tym razem inaczej, bo w środku tygodnia zaplanowano spotkanie z naszym największym rywalem w Polsce – Wisłą Płock. Jak się zaprezentowaliśmy, jak wypadli gospodarze? O tym przeczytacie w tej relacji.

Zbieramy się w swoim punkcie zbiórki przed 13 i w miarę punktualnie wyruszamy w trasę. Z początku podróżujemy bez ogona, jednak z czasem zainteresowanie naszym autokarem jest coraz większe. Tego dnia urodziny obchodzi jeden z nas, jeszcze raz wszystkiego najlepszego. Podroż mija spokojnie, pod halą w Płocku jesteśmy blisko godzinę przed meczem. Główna grupa podróżuje autokarem, reszta wybiera osobówki. Tego dnia na sektorze gości 130 kibiców, w tym 5 sztuk z Mielca.

Od pierwszego gwizdka jedziemy z dobrym dopingiem, kilka razy fajnie przebijając się na hali. Dobrze słyszalne tradycyjne ,,Jesteśmy zawsze tam!”, kilka minut dobrze wychodzi ,,W Kielcach jest nasz klub”, co było ponoć słyszalne również w relacji telewizyjnej. Wywieszamy 3 flagi ,,Ultras”, ,,Boguś”, ,,Wierni Tradycji”. Nafciarze tylko z jedną flagą;) Doping z ich strony w pierwszych 30 minut na dość przeciętnym poziomie. Sektor nie wypełniony do ostatniego miejsca. U nas pod sektorem też ciekawie, zebrała się grupka czyhająca na nasze barwy, ale szybko zostają rozkminieni. Próbujcie dalej.

Druga połowa to lepsza gra na boisku ,,Nafciarzy”, a co za tym idzie lepszy doping, do którego podłączyła się w kilku momentach cała hala. Z naszej strony druga połowa to już mniejsza ilość decybeli płynąca z sektora. Korzystamy przy tym z całości naszego repertuaru. Zawodnikom po zaciętej walce udaje się pokonać rywali jedną bramką 31:30. Wtedy też zaczynamy świętowanie przy ,,Cały świat już wie”. Dziękujemy zawodnikom i po kilku minutach opuszczamy halę pakując się do autokaru.

Powrót w wesołych nastojach mija dość szybko. W Kielcach jesteśmy przed godziną 1.

Do następnego!